Gujarati News

લંડન, તા. ૧૨ : ઈંગ્લેન્ડ અને વેસ્ટ ઈન્ડીઝની વચ્ચે રમાઈ રહેલી પ્રથમ ટેસ્ટ દિલ્હીના ડૉક્ટર વિકાસ કુમાર માટે પણ ખાસ છે. વિકાસ ગત વર્ષે જ પોતાની મેડિકલ ટ્રેનિંગ માટે ઈંગ્લેન્ડ જતા રહ્યા હતા અને હાલના દિવસોમાં તે NHS હોસ્પિટલમાં કોવિડ-૧૯ના દર્દીઓની જિંદગી બચાવવા માટે સૌથી આગળ ઊભા રહીને કોરોના સામે જંગ લડી રહ્યા છે. સાઉથેમ્પટનમાં રમાઈ રહેલી પ્રથમ ટેસ્ટ પહેલા બેન સ્ટોક્સના એક પ્રશંસનીય પગલાંએ ડૉ.વિકાસને ભાવુક કરી દીધા.

સાઉથેમ્પટન એજિસ બાઉલ મેદાન પર મેચ પહેલા જ્યારે બેન સ્ટોક્સ ટીમના પ્રેક્ટિસ સેશનમાં ભાગ લઈ રહ્યો હતો ત્યારે તેની જર્સી પર ડૉ. વિકાસ કુમારનું નામ લખેલું હતું. તેમના નામની નીચે એ પણ પ્રિન્ટ હતું કે, તે ડાર્લિંગ્ટન મેમોરિયલ હોસ્પિટલમાં એનાસ્થેટિક અને ક્રિટિકલ કેર એક્સપર્ટ છે. બુધવારે આ જર્સીને પહેરી નેટ પ્રેક્ટિસ કરી રહેલા સ્ટોક્સે આવું ડૉ. કુમારના નિસ્વાર્થ સેવાભાવને સેલ્યૂટ કરવાના હેતુથી કર્યું. સ્ટોક્સ આ મેચમાં ઈંગ્લેન્ડ ટીમની કેપ્ટનશિપ પણ કરી રહ્યો છે.

ડૉક્ટર વિકાસ કુમાર પોતાનો જીવ જોખમમાં મૂકીને લોકોની જિંદગી બચાવવામાં મદદ કરી રહ્યાં છે. ઘરમાં કુમારનો બે વર્ષનો પુત્ર વિરાજ અને પત્ની સ્મિતા રશ્મિ પણ છે. આમાં છતાં કુમાર પોતાની ડ્યૂટી પર સતત હાજર રહે છે અને પોતાને જોખમમાં મૂકીને કોવિડ-૧૯ના રોગીઓને મોતના મ્હોંમાંથી બહાર કાઢવાના તમામ શક્ય પ્રયત્નો કરી રહ્યાછે.

ડૉ. વિકાસે જણાવ્યું કે, 'આ મારા માટે ખૂબ મુશ્કેલ સમય છે. મારા પેરેન્ટ્સ દિલ્હીમાં છે અને અમે અહીં અમારા સહકર્મીઓ અને ક્રિકેટ ક્લબ 'ગિલ્લી બૉયઝલ્લ સિવાય વધુ સોશિયલ સપોર્ટ નથી.લ્લ તેમણે જણાવ્યું કે, આ ક્રિકેટ ક્લબની શરૂઆત તો ભારતીયો જ કરી હતી, જેમાં તે પણ એક સભ્ય છે.

તેમણે કહ્યું, 'જોકે, પરિવારનો સપોર્ટ અલગ હોય છે. હું ક્રિટિકલ કેર યૂનિટમાં કામ કરી રહ્યો છું, જ્યાં નાજુક સ્થિતિમાં પહોંચી ચૂકેલા દર્દીઓને ઑક્સિજન સપ્લાય કરવાનો હોય છે. આ મારા કામનો હિસ્સો છે કે, મારે દર્દીની અંદજ શ્વાસ લેવાની પાઈપ લગાવવાની હોય છે. આવા દર્દીઓથી કોવિડ વાયરલનો ખતરો ખૂબ વધુ હોય છે એટલે મારા માટે ત્યાં ખતરો હતો પણ મેં ક્યારેય મરવા વિશે નથી વિચાર્યું. મેં ૬૦-૭૦ વર્ષના લોકોને પણ દિવસ-રાત કામ કરતા જોયા છે. તેઓ અમારા રોલ મોડલ હતા. તો અમે કેવી રીતે પેશન્ટ્સની સારવાર કરવાનું બંધ કરી શકીએ.લ્લ

તેમણે કહ્યું કે, 'હું ડ્યૂટી પછી રોજ ઘરે આવતો હતો અને પોતાને એક રૂમમાં બંધ કરી લેતો હતો જેથી ઘરમાં વાયરસના સંક્રમણનો ખતરો પેદા ન થાય પણ મારો દીકરો હજુ સોશિયલ ડિસ્ટન્સિંગ અને સેલ્ફ આઈસોલેશનને નથી સમજતો. આ તેના માટે ખૂબ મુશ્કેલ હતું કારણ કે તે મારી પાસે આવવા માટે દરવાજો ખખડાવતો હતો. તે હજુ મમ્મી-પાપા બોલતા જ શીખ્યો છે. આવામાં આ મારા અને તેના માટે માનસિક આઘાત જેવું હતું.